Miles Aldridge in de Reflex Gallery

De Britse fotograaf Miles Aldridge is beroemd geworden door zijn buitengewoon kleurrijke en glamoureuze foto’s. Voor zijn nieuwe show in Reflex Gallery heeft hij samengewerkt met enkele van de grootste hedendaagse kunstenaars. De (after) series is het resultaat van de gecombineerde verhalen van deze creatieve geesten.

Londenaar Miles Aldridge (1964) is de zoon van de bekende illustrator Alan Aldridge. Hij erfde de creatieve genen van zijn vader en koos aanvankelijk voor het bestuderen van grafisch ontwerp en illustratie. Na ontvangst van zijn B.A. in 1987 werkte Aldridge kort als illustrator, maar hij sloeg al snel een ander pad in; de wereld van muziekvideo’s. In de jaren negentig zette hij zijn carrière voort als succesvolle modefotograaf en fotografeerde hij foto’s voor tijdschriften als Vogue en The New York Times.

Zijn kunst kan het beste worden omschreven als een verzameling zeer verzadigde, uiterst kleurrijke foto’s van (meestal) vrouwen in een glamoureuze omgeving. De invloeden van zijn video-regiedagen zijn duidelijk, zijn foto’s hebben een hoge cinematografische kwaliteit.

De Combinatie van creatieve geesten

Door de jaren heen is zijn werk opgemerkt door de kunstwereld. Aldridge’s werk was te zien in verschillende tentoonstellingen, waaronder zijn eerste soloshow in Londen in 2009. Sindsdien heeft hij shows gehad in verschillende steden, waaronder Berlijn, New York en Amsterdam. Zijn werk maakt deel uit van permanente collecties van musea zoals de National Portrait Gallery in Londen en het International Center of Photography in New York. Twee van de foto’s die hij onlangs voor TIME Magazine maakte, werden zelfs genomineerd voor de beste cover van 2017.

Sinds 2014 is Aldridge betrokken bij speciale samenwerkingen met andere artiesten. Zijn laatste werk is een nieuwe serie met de titel (after), waarvoor hij de krachten bundelde met Maurizio Cattelan, Harland Miller en het excentrieke duo Gilbert & George. De serie toont de kunst van deze beroemde hedendaagse kunstenaars, gecombineerd met een onmiskenbare Aldridge-signatuur. De serie ging in september in première op de Unseen Photo Fair in Amsterdam en toont de sterke relatie die Aldridge heeft met Amsterdam. Na een rondreis naar verschillende buitenlandse gallerijen is de (after) -serie terug in Amsterdam in Reflex Gallery. Wij vroegen Miles Aldridge naar deze opmerkelijke serie fotos.

Interview met Miles Aldridge

Wanneer besloot je de samenwerking aan te gaan voor je nieuwe expositie?
In 2014 schoot ik een portret van Gilbert & George, het klikte toen meteen dus toen ik een samenwerking voorstelde stonden zij daar erg voor open.

Met Maurizio Cattelan had een vriend-van-een-vriend namens mij Maurizio vertelt over mijn waardering voor zijn werk. Maurizio kwam vervolgens via deze vriend bij me terug om te zeggen hoeveel hij van mijn werk met Vogue Italia hield. Dit leidde tot een e-mailgesprek tussen ons beiden. We spraken over een samenwerking en uiteindelijk vroeg hij me foto’s te maken op een van zijn tentoonstellingen in Parijs.

Harland Miller is al meer dan 20 jaar een vriend van mij, we kennen elkaar nog van voordat we een schilder en fotograaf waren. Toen nog met andere ambities, ik hoopte een filmmaker te worden en hij ambieerde een carrière als schrijver.

Waarom koos je voor deze specifieke artiesten?
Voor mij zijn ze de meest interessante hedendaagse kunstenaars.

Kun je ons iets vertellen over de communicatie tussen jou en de andere artiesten?
Ik werkte met alle drie de kunstenaars op precies dezelfde manier. Ik presenteerde mijn ideeën aan elk van hen als een serie tekeningen die ze allemaal goedkeurden. Dan ontmoette ik ze op de dag van de shoot, ik kreeg de volledige vrijheid om hun werk te interpreteren. Nadat ik ze de definitieve foto’s stuurde zijn ze allemaal, zonder aanpassingen, goedgekeurd.

Hoe heb je werken gekozen uit hun oeuvre?
Gilbert en George waren zelf het kunstwerk in het beeld. Voor de reeks met Maurizio Cattelan nodigde hij me uit voor zijn tentoonstelling in La Monnaie de Paris, waar hij een groot overzicht van zijn werk had hangen. Zo kon ik selecteren welke werken ik in mijn serie wilde hebben. De werken van Harland Miller heb tijdens zijn uitverkochte show in de White Cube in Londen geselecteerd.

De serie (after Gilbert en George) heeft een soort ansichtkaartgevoel. Kun je uitleggen waarom je hebt gekozen om te experimenteren met fotogravure voor deze specifieke serie?
Ik was nieuwsgierig naar andere druktechnieken dan traditionele fotografische afdrukken. Ik ben al heel lang dol op fotogravure en wilde mijn draai eraan geven door sterke popkleuren te gebruiken in tegenstelling tot de houtskoolachtige zwarte inkt.

Was het een uitdaging om de verhalen van deze kunstenaars te combineren met die van jezelf en hoe beïnvloedden hun werken de jouwe?
De kunstenaars kwamen allemaal met hun eigen visuele identiteit in hun werk, of het nu Gilbert & George zelf waren of het beeldhouwwerk van Maurizio Cattelan. Ik wilde afbeeldingen maken die herkenbaar van mij waren. Hiervoor gebruikte ik mijn eigen storytelling en belichtingstechnieken. Zo creëerde ik mijn universum met behulp van hun kunstwerken.

Waarom koos je Unseen Photo Fair (Amsterdam) om deze serie voor het eerst te laten zien?
Ik heb een aantal keer eerder in Unseen geëxposeerd en dacht dat deze serie goed zou worden ontvangen door het “Unseen”-publiek.

Samen met de (after) serie kunnen we je andere recente werk bewonderen, zoals de veelgeprezen fotoshoot van de cast van Game of Thrones. Wat was je creatieve idee achter de shoot?
Het Game of Thrones project is geïnspireerd op de schilderijen van Lucas Cranach en Albrecht Dürer. Maar – zoals met al mijn werk- wanneer ik een historische referentie gebruik, voeg ik graag mijn eigen kleurgebruik toe; hiermee wordt het Pop Art northern renaissance photography.